Undang-undang Good Samaritan, sebuah konsep undang-undang yang berasal dari perumpamaan dalam kitab suci, di mana seorang “Samaritan” membantu seorang lelaki yang dipukul dan dirompak setelah orang lain mengabaikannya. Kisah ini mengajar tentang belas kasihan, kebaikan dan keikhlasan, dan kini "Good Samaritan" merujuk kepada sesiapa sahaja yang secara tidak mementingkan diri dan ikhlas membantu orang lain yang memerlukan. Ia menawarkan perlindungan undang-undang kepada individu yang memberikan bantuan kepada mereka yang cedera atau dalam bahaya, dengan ikhlas dan tanpa mengharapkan balasan apa pun. Walaupun banyak negara telah mengambil langkah undang-undang tersebut untuk mendorong campur tangan pengadilan dan memudahkan bantuan kecemasan, Malaysia masih belum mempunyai undang-undang sedemikian. Maka timbullah persoalan: Perlu atau tidak Malaysia mempunyai undang-undang Good Samaritan? Dalam kritikan ini, kita akan meneroka hujah-hujah yang menyokong dan menentang pelaksanaannya dalam konteks Malaysia.
Hujah-Hujah untuk Pelaksanaan:
Salah satu hujah utama untuk melaksanakan undang-undang Good Samaritan di Malaysia adalah untuk mendorong campur tangan pengadilan semasa kecemasan. Ketakutan terhadap akibat undang-undang sering menghalang individu daripada memberikan bantuan kepada mereka yang memerlukannya. Dengan menyediakan perlindungan undang-undang kepada Good Samaritan, undang-undang tersebut akan memberi insentif kepada orang ramai untuk maju dan menawarkan bantuan tanpa ragu-ragu.
Yang kedua, tidak disangkal bahawa masa adalah penting dalam situasi kecemasan, terutamanya kecemasan perubatan. Dalam konteks ini, undang-undang Good Samaritan berpotensi menyelamatkan nyawa dengan membolehkan akses kepada bantuan yang lebih cepat. Dengan perlindungan undang-undang dijamin, individu akan lebih cenderung untuk memberikan pertolongan pertama atau mencari bantuan dengan cepat, daripada menunggu bantuan profesional tiba.
Akhir sekali, memperkenalkan undang-undang Good Samaritan juga akan mempromosikan budaya tanggungjawab sosial dan solidariti dalam masyarakat Malaysia. Ia menghantar mesej bahawa membantu orang lain yang dalam kesulitan bukan sahaja mulia tetapi juga disokong secara undang-undang. Ini boleh membina rasa komuniti dan empati di kalangan rakyat.
Hujah Menentang Pelaksanaan:
Satu kebimbangan mengenai pelaksanaan undang-undang Good Samaritan di Malaysia adalah potensi kekompleksan undang-undang tersebut. Menentukan lingkungan perlindungan undang-undang, mentakrifkan perkataan "ikhlas," dan menetapkan pengecualian liabiliti boleh mencetuskan cabaran. Tanpa garis panduan yang jelas, terdapat risiko akibat yang tidak diingini atau penyalahgunaan undang-undang.
Walaupun niat undang-undang Good Samaritan adalah untuk melindungi individu yang memberikan pertolongan, terdapat ketakutan di kalangan beberapa rakyat Malaysia bahawa ia boleh mengakibatkan peningkatan litigasi atas kes saman. Ketidakjelasan dalam undang-undang atau perselisihan tentang apa yang dianggap sebagai "ikhlas" boleh mengakibatkan tuntutan undang-undang terhadap Good Samaritan, yang menjejaskan tujuan undang-undang tersebut.
Akhir sekali, masyarakat Malaysia yang pelbagai budaya merangkumi kepercayaan dan amalan yang berbeza. Faktor budaya boleh mempengaruhi sikap terhadap campur tangan semasa kecemasan. Walaupun sesetengah komuniti mungkin dengan mudah memberikan bantuan, yang lain mungkin lebih berhati-hati disebabkan pertimbangan budaya atau agama. Pelaksanaan undang-undang Good Samaritan perlu mempertimbangkan nuansa budaya ini.
Kesimpulan:
Natijahnya, persoalan sama ada Malaysia perlu memiliki undang-undang Good Samaritan adalah kompleks dan memerlukan pertimbangan yang teliti. Walaupun undang- undang sedemikian berpotensi mendorong campur tangan pengadilan, menyelamatkan nyawa, dan mempromosikan tanggungjawab sosial, ia juga menimbulkan kebimbangan tentang kekompleksan undang-undang, ketakutan terhadap litigasi, dan faktor budaya. Sebarang keputusan untuk melaksanakan undang-undang Good Samaritan di Malaysia akan memerlukan perbincangan yang teliti, perundingan dengan pakar undang-undang, dan pertimbangan terhadap konteks sosio-budaya yang unik di negara ini. Pada akhirnya, matlamatnya haruslah untuk mencipta kerangka undang-undang yang seimbang antara perlindungan Good Samaritan dengan perlindungan daripada penyalahgunaan atau akibat yang tidak diingini.
Comments